“ไปเข้าห้องน้ำ
พาไปหน่อย”
บทสนทนาประจำของกลุ่มเด็กผู้หญิง
(ที่เด็กผู้ชายไม่มีวันเข้าใจ) ฉายภาพการเมืองกับสิ่งรอบตัวได้เป็นอย่างดี
ไม่ใช่ว่าผู้หญิงจะไปเข้าห้องน้ำคนเดียวไม่ได้
แต่ถ้าไปกับเพื่อน มันก็ดีกว่า
นี่แหละ สัตว์สังคม
มนุษย์เราต้องพึ่งพาอาศัยกัน อารมณ์ประมาณคนเดียวหัวหาย
สองคนเพื่อนตาย และเมื่อมนุษย์อยู่ร่วมกันเป็นสังคม ก็ต้องมีผลประโยชน์ร่วมกัน ที่เห็นกันอยู่ทุกวันก็คือ
อาหาร ทรัพยากรต่างๆ ความมั่นคง ความปลอดภัย ฯลฯ ที่มนุษย์ทุกคนจำเป็นต้องมีระบบการจัดสรรผลประโยชน์ต่างๆ
เหล่านี้ เพื่อให้เกิดประโยชน์ร่วมกันอย่างเท่าเทียม
ระบบการจัดสรรผลประโยชน์ที่มีร่วมกันของคนในสังคมนี่แหละ
ที่เรียกว่า การเมือง
ดังนั้น หลายๆ ท่านจึงควรลบภาพประเภท ‘การเมืองเป็นเรื่องของนักการเมือง
ไม่ใช่เรื่องของเรา’
ไปเสีย เพราะความจริงแล้ว เรานี่แหละ ที่เป็นตัวขับเคลื่อนการเมือง
เรื่องของการชวนเพื่อนไปเข้าห้องน้ำนับว่าเป็นอีกตัวอย่างของการเมืองในสังคมเล็กๆ
ในสังคมมหาลัยคงไม่มีปัญหา
แต่ในมัธยมต้องมีสักครั้งที่เพื่อนของคุณน้อยใจจนพาลโกธรที่เราไม่พาไปเข้าห้องน้ำ
น่าขำ แต่เป็นเรื่องที่สะท้อนการไม่เคารพเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็น
เลือก หรือตัดสินใจของเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน
และหากเปรียบให้เข้ากับการเมืองปัจจุบันหน่อยก็คงสมมติว่า
หากปล่อยให้เกิดการละเมิดเสรีภาพของเราไปเรื่อยๆ เพื่อนคนนี้ก็จะค่อยๆ
ขโมยเสรีภาพของเราไปเรื่อยๆ และ ‘ตั้งตนเป็นใหญ่’ ปิดรับความคิดเห็นของเพื่อนในกลุ่ม จนเกิดเป็นการเผด็จการในสังคมเล็กในที่สุด
เรื่องของการเมืองจึงไม่ใช่เรื่องไกลตัว ถึงเราไม่อยากยุ่งกับการเมือง
การเมืองก็จะยุ่งกับเราอยู่ดี เพราะการเมืองล้อมเราไว้หมดแล้ว
ในขณะที่เราก็ควรจับมือการเมืองไว้ไม่ให้ไปไหน (เพื่อประโยชน์ของเรา)
นี่แหละมิตรแท้ มนุษย์กับการเมือง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น